Volendam – Tijdens de Watersnoodramp in Zeeland in 1953 kwam uit heel Nederland (en daarbuiten) hulp. Wieringer vissers bijvoorbeeld voeren naar het rampgebied en redden daar 68 mensen. Ook uit Volendam schoten er vissers te hulp, maar eenmaal in Zeeland konden zij weinig doen. Toch heeft oud-visser Jan Bootsman (93) geen spijt van de onderneming, nu zeventig jaar terug.
De visser – toen nog 23 jaar oud – had er net een paar dagen vissen opzitten samen met broer Hendrik. “We haalden de netten in en we wilden naar Medemblik.” Dat liep anders: er stak toen al zoveel wind op dat de mannen besloten terug te keren naar het kleine haventje in Breezanddijk halverwege de Afsluitdijk. Met de auto (niet vanzelfsprekend in die tijd) reden ze terug naar Volendam.
Storm
“We waren thuis en toen kwam de echte storm. We dachten: ‘zijn we daar mooi even tussenuit gelopen'”, verhaalt Bootsman. Weer veranderen de plannen, want er sijpelden onheilspellende berichten door uit Zeeland. “We kregen een bericht of we daar naartoe wilden om te helpen. Sommige mensen wilden niet. Die hebben echt getwijfeld om dat te doen. Ikzelf absoluut niet.”
Er was wel een probleem: Jan en broer Hendrik waren nog in Volendam en de botter lag in Breezanddijk. Dus moest Jan terug: “Met de auto door de harde wind. Daarna moest ik alleen ’s nachts alleen over het water. Dat is een eind hoor, in het donker.” Na een slopende vaart komt hij aan in Volendam.
Te hoge masten
Samen met broer Hendrik en twee ‘behoorlijk oude mannen’ begint de tocht naar Zeeland. Ze waren lang niet de enige: de oud-visser schat in dat er vanuit Volendam zo’n twintig tot vijfentwintig andere schepen uitvoeren. De broers Bootsman kwamen tot het Zeeuwse Zijpe: het gebied erachter was grotendeels overstroomd maar daar konden de vissers niet komen. De masten waren te hoog voor de telefoonpalen en de boten te diep. Machteloos moesten ze aanleggen in de kleine haven.
Ze bleven om te helpen. Bootsman vertelt over de vele doodskisten die hij heeft helpen sjouwen. De dijk daar was klein en stond zo vol met kisten, mensen en dieren. Zelf doodskisten vervoeren was niet praktisch in hun relatief kleine botter, dus moesten ze plaatsmaken voor grotere schepen. Vier dagen nadat ze aanlegden in Zijpe vertrokken ze weer naar Volendam.
Achteraf kijkend heeft Bootsman ‘absoluut geen spijt’ van zijn keuze om naar Zeeland te varen. “Ik zou het zo weer doen.” Hij praat zeer nuchter over zijn belevenissen. Nooit is hij bang geweest, gehard door zijn jaren als jonge jongen in de oorlog. Wel leeft hij nog steeds mee met de nabestaanden van de slachtoffers: “Al die kinderen die daar op zolders achterbleven. Die hebben een leven meegemaakt, dat geloof je niet. Die hebben al die ellende meegemaakt. Die hebben misschien wel tien of twaalf dagen allemaal op die zolders gezeten.”
Bekijk hieronder een reportage van NH Nieuws over visser Dirk uit Den Oever. Ook hij was tijdens de Watersnoodramp actief. Samen met Wieringer vissers redde hij 68 mensen van de (verdrinkings)dood.
(Bron: NH Nieuws – Tom van Midden)
Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.