De afgelopen weken was de Top 4000 te beluisteren bij Radio 10. Dat vind ik altijd genieten, de reis in de auto wordt er kort door. Je hoort verhalen over de achtergronden van verschillende nummers, en dit verhaal bleef me bij, van het nummer ‘He’s my brother’ van The Hollies. Geïnspireerd op een bijbelverhaal, van een jong meisje dat met een, in verhouding met haarzelf, grote baby loopt te zeulen. Een voorbijganger vraagt aan haar: ‘is die baby niet veel te zwaar voor jou?’ Waarop het meisje heel verbaasd zegt: ‘hij is niet zwaar, hij is mijn broer!’.
Wat nou als we elkaar in die geest zouden kunnen zien? Niet als extra last of als verplichting, maar als een familielid, bekende of gewoon een mens waar je naar omkijkt en steun en aandacht aan geeft? Het gaat wat mij betreft dan niet zozeer om hooggestemde idealen of visioenen; veel meer juist om praktische medemenselijkheid.
We weten allemaal dat het een best ingewikkeld jaar is geweest, en we vorig jaar nog met Kerst in de lockdown van Covid zaten. Daarna volgden de nationale en internationale gebeurtenissen elkaar snel op. En nu zitten en staan veel mensen letterlijk in de kou. Door Covid zijn we onszelf en elkaar een stuk kwijtgeraakt, terwijl voor menselijk geluk en warmte juist het contact en de onderlinge relatie super belangrijk is. Het komt goed als we elkaar vasthouden. Als we elkaar blijven opzoeken. Als we elkaar in de waarde laten en de relatie proberen warm te houden.
Ik wens daarom iedereen deze dagen de warmte van het menselijk contact toe, de rust en ontspanning om weer tot jezelf en elkaar te komen, en alles wat nodig is om met volle energie het nieuwe jaar in te gaan.
Hele goede kerstdagen en een gezond, gelukkig 2023.
Lieke Sievers, burgemeester
