De Purmerender is bijna vijftig jaar oud, maar aan zijn pensioen denkt hij nog lang niet: Erol Savur wil mensen blijven helpen en daarom heeft hij de Facebookpagina Handje Helpen Purmerend opgezet. Het blijkt een schot in de roos, want binnen een korte tijd is het aantal leden richting de drieduizend gestegen. Erol: “Ik wil dat onze burgers elkaar helpen. Dat het uiteindelijk aanstekelijk wordt.”
Erol Savurs aanstekelijke enthousiasme is voelbaar. Hij zit vol energie en wil daar iets mee doen. Erol is geen twintiger meer, maar met pensioen gaan ziet hij nog lang niet zitten. Hij runt een Grieks restaurant en deelt zo nu en dan gratis maaltijden uit. “Ik probeer de laatste twee jaar ook eten te maken voor gezinnen die het lastig hebben. Daar maak ik tijd en liefde voor vrij.” Toch is dat volgens Erol ‘niet genoeg’.
Hulp vragen en aanbieden
Hij bedenkt daarom een Facebookpagina te openen. Erol: “Het uitgangspunt is elkaar helpen, ongeacht wat het is.” Hij doelt dan op het weggooien van een kastje, iemand bijvoorbeeld heen en weer rijden naar het ziekenhuis, een boodschap doen, een wc-rol ophangen.
Maar na het openen van zijn pagina, die ondertussen al na ruim een maand meer dan 2.500 leden telt, merkt hij dat er veel diverser wordt weggeven. “Ik kan voor je hond zorgen”, zegt een Purmerender. Een ander zegt: “Ik ben goed met kinderen en kan met ze knutselen.”
Purmerend positief op de kaart zetten
Dat de Facebookpagina zo’n hit is, verrast Erol niet. “Want ik weet dat het in de mens zit.” Er komen volgens Erol dan ook gemiddeld zo’n honderd leden per dag bij. Zijn ultieme doel komt hierdoor ook steeds dichterbij. “Ik wil Purmerend zodanig op de kaart zetten dat ze zeggen: ‘Goh, zo’n leuke stad! Daar helpt iedereen elkaar’. Dat het bij ons hoort.”
Voor Erol is het vanzelfsprekend om elkaar te helpen. De Purmerender komt als hij 23 jaar oud is in het regenachtige Nederland wonen. Hij voelt zich nu Purmerender, maar is van oorsprong een Turkse Koerd. Vanuit daar heeft hij geleerd dat het heel normaal is om elkaar te helpen en om hulp te vragen. Dit is iets wat Nederlanders volgens hem minder makkelijk doen.
Ondertussen hebben inwoners uit Zaandam en Amsterdam ook aan Erol gevraagd of hij een pagina voor hen kan oprichten, maar dat wordt te veel en daarom hoopt hij dat mensen geïnspireerd raken om dit zelf te doen. “Hoe meer gelukkige mensen er zijn, hoe gelukkiger we allemaal worden”, besluit Erol.
